Selecteer een pagina

De body van Doutzen

Sandra houdt haar lippen getuit terwijl ze onder haar wimpers door naar de camera kijkt. 

Haar rechterbeen kruist ze schuin voor haar linker, zodat ze er zo slank mogelijk uitziet. Vier kilo is ze afgevallen! Knettergek werd ze van de smerige bleekselderij, de smakeloze hüttekase en de drie druiven per dag, maar het resultaat mag er zijn. Ze heeft er nog nooit zo dun uitgezien. 

Ze lacht nog één keer met open mond, haar hoofd in haar nek, superspontaan. Lekker vrij, zogenaamd. Ze voelt zich precies zoals Doutzen op die zeilbootfoto. 

‘Mooi hoor,’ zegt de fotograaf tevreden. 

Een week later komen de foto’s binnen in een grote witte enveloppe. Terwijl ze de foto’s bekijkt, stromen de tranen langzaam over Sandra’s gezicht. 

Ze lijkt nog niet in de verste verte op Doutzen. Haar benen zijn niet 172 cm, ze is in totaal ‘maar’ 172 cm. Ze heeft geen lange blonde krullen, maar een donker jongenskoppie. Ze is wel 4 kilo afgevallen, maar had eigenlijk nog 20 minder moeten wegen voor dat maatje zero. En o ja, ze is geen 35, maar 55…….. Sandra gooit de foto’s triest in de hoek van de kamer. 

Raar hè, we blijven onszelf heel vaak vergelijken met een soort ideaalbeeld wat we nooit zullen halen. Wat überhaupt nooit te halen was, omdat het totaal niet past bij wie we zijn. 

Vrouwen die nog steeds maatje 36 in de kast hebben hangen, voor als ze misschien ooit weer hartstikke slank zijn.

Mensen die van peutergym naar voorleesklasje hollen, omdat ze naast die fulltime baan toch ook echt die superouder moeten zijn.

Mannen die zichzelf overschreeuwen omdat ze hun vorige baas zo goed mogelijk proberen na de doen.

Ondernemers die hun successen opkloppen op social media, om hun ‘expert-status’ te bewijzen.

Influencers die volgers kopen…

En teams die in allerlei kunstmatige samenwerkingsconstructies elkaar aan zitten te gapen, terwijl ze denken: “Wat mot ik eigenlijk met jou?” 

Martijn Vroemen heeft in zijn boek ‘Handboek Teamcoaching, Helpen zonder bemoeizucht’ een mooi stukje geschreven over Volkstuinteams. Heel verhelderend voor een heleboel teams volgens mij :-): 

“Mensen die samenwerken als in een volkstuin werken met veel plezier en trots op hun eigen lapje grond. Ieder doet iets waar hij goed in is. De een verbouwt graag tomaten en de ander houdt het bij snijbloemen. Als men een buurvrouw tegenkomt maakt men graag een praatje en er wordt tijdens vakanties voor elkaar water gegeven. Ook is er wel eens een probleem zoals met de buurman die de boel verwaarloost. Daardoor waaien er onkruidzaden over het volkstuincomplex. Dan moet er gepraat worden. Maar meestal loopt alles prima. De volkstuineigenaren lenen graag hun kruiwagen uit en geven elkaar stekjes. Elk kwartaal is er overleg in het complex waarbij men beslist over het wel of niet vervangen van een waterpomp, de verlichting op het tegelpad of het verhogen van de contributie. En natuurlijk is er de jaarlijkse barbecue waarbij men zelfgeteelde aardappels poft.” 

Stel je gaat zo’n team proppen in een beeld van een high performance team. Dat is alsof je buurvrouw Ank probeert te proppen in het uniform van de Victoria’s Secret Angels. 

Als jullie nu al een tijdje worstelen met welke vorm nu eigenlijk past bij jullie team, wel willen verbeteren in de samenwerking, maar snappen dat het geen zin heeft om jezelf te persen in een keurslijf dat helemaal niet past. Bel mij dan eens op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl

Ik kom graag langs, zonder gedoe en zonder factuur. Met een paar kilootjes teveel, maar zo echt als maar kan.

Wanneer wordt roddelen op het werk een probleem?

Rapportage MetroNieuws, 25 maart 2019. Door Claartje Vogel.

Begin 2019 werd ik geïnterviewd door MetroNieuws over het onderwerp ‘roddelen op de werkvloer’. Hieronder vind je een deel van het artikel dat hieruit voortkwam. Klik hier voor de originele publicatie van dit artikel.

Op iedere werkplek wordt wel geroddeld. Wanneer is het een probleem en hoe los je dat op?

„In bedrijven met een soort familiecultuur wordt vaker geroddeld”, vertelt psycholoog en groepsdynamica-expert Natasja Hoex. „Vaak zijn het teams die elkaar goed kennen en elkaar ook buiten werk zien, bijna als een soort familie. Denk bijvoorbeeld aan een school of een plaatselijke dokterspraktijk. Juist in dit soort organisaties wordt roddel sneller een probleem.”

Zo begeleidde Hoex onlangs een basisschool in zo’n klein dorp. Het team werkte niet goed samen en er werd veel geroddeld. „Teamleden durfden elkaar geen directe feedback te geven, omdat ze het koste wat kost gezellig wilden houden”, legt ze uit. „Ze wilden de goede sfeer niet verpesten, maar moesten toch hun frustraties kwijt. Dus bespraken ze ergernissen in de wandelgangen.”

Een team dat elkaar geen feedback durft te geven, is een probleem, vertelt de psycholoog. „Als je echt goed wilt samenwerken, is feedback geven onmisbaar. Durf je niks te zeggen, dan lopen frustraties op. Bovendien kunnen roddels uit de hand lopen en op een nare manier terugkomen bij de persoon over wie het gaat.”

Roddels gaan lang niet altijd over het werk, maar wel vaak. De King’s Business School in Londen maakte een top-10 van meest voorkomende roddelthema’s en op nummer één staat ’incompetentie’, oftewel: iemand doet zijn werk niet goed. Daarna volgt klassieke achterklap zoals vreemdgaan, seksuele voorkeuren en domme uitspraken.

Bijvoorbeeld: Jan komt vaker te laat en jij praat daarover met collega Lisa. Zij vertelt jou dat ze gehoord heeft dat Jan een ziek familielid heeft. Nu begrijp jij beter waar het gedrag vandaan komt en zul je je waarschijnlijk minder ergeren.

Moeilijk

Je had Jan natuurlijk direct kunnen confronteren, maar dat vinden veel mensen moeilijk. Zeker in een kleine gemeenschap, licht Hoex toe. „Op de basisschool bijvoorbeeld hadden leraren veel te verliezen. Je komt je collega namelijk niet alleen tegen op het werk, maar ook bij de bakker. Misschien zit jouw eigen kind wel bij hem in de klas.”

Tegelijkertijd speelden er wel degelijk problemen op de school, maar de leraren wisten niet hoe ze die moesten verhelpen. Hoex heeft het opgelost door het team bij elkaar te brengen en het roddelprobleem te benoemen. „Dit kun je met een coach doen, maar ook als teamleider. Zeg: ik merk dat er geroddeld wordt, herkennen jullie dat? In mijn ervaring is eigenlijk niemand blij met een roddelcultuur op het werk. Wie weet wat er over jou gezegd wordt, als je er niet bent.”

Feedback geven

Hoex heeft het team geleerd hoe ze elkaar feedback kunnen geven, zonder ruzie te krijgen. Verder is roddelen niet helemaal uitgebannen, maar hebben de collega’s afspraken gemaakt. „Je mag best even stoom afblazen, als je het probleem daarna maar oplost”, vertelt ze. „Als je collega iets kritisch over een ander zegt, vraag dan of de persoon in kwestie dit al weet. Spreek je collega’s er dus ook op aan als ze roddelen, want je bent met z’n allen verantwoordelijk voor de sfeer in het team.”

Wat kun je doen tegen roddelen op kantoor?

1. Bespreek het in de groep, zodat niemand zich direct aangevallen voelt.
2. Wees je bewust dat roddels vaak gebaseerd zijn op vage veronderstellingen en aannames.
3. Realiseer je dat een relatief onschuldig gesprek snel uit zijn verband getrokken wordt. Je collega’s doen er namelijk graag een schepje bovenop.
4. Maak afspraken: spreek je collega’s aan op roddelen.
5. Even klagen mag, maar houd het niet bij praten alleen. Los het probleem op.
6. Denk je dat er over jou geroddeld wordt? Zoek de bron en confronteer hem of haar.

Wat een meezingconcert aantrekkelijk maakt voor mensen

Rapportage Nu.nl, 18 januari 2019. Door Germieke Smits.

Begin 2019 werd ik geïnterviewd door Nu.nl over de reden dat mensen massaal naar meezingconcerten gaan. Hieronder vind je een deel van het artikel dat hieruit voortkwam. Klik hier voor de originele publicatie van dit artikel.

Circa 145.000 bezoekers trekken naar de elf shows van De Vrienden van Amstel Live in Ahoy in Rotterdam. Daar kunnen ze luisteren naar en meezingen met bekende Nederlandse artiesten. De concertreeks is meestal een jaar van tevoren al binnen een dag uitverkocht. Wat maakt zulke massale meezingconcerten aantrekkelijk?

In groten getale trekken fans van De Toppers of andere artiesten in mierzoete roze outfits en met merchandise naar concerthallen toe. “Een van de belangrijkste redenen om te gaan, is het gevoel ergens bij te horen”, vertelt Natasja Hoex, psycholoog, teamcoach en expert in groepsdynamica.

Iedereen is fan

“Als je naar een concert van de Toppers gaat, is iedereen daar een fan, je hoort bij een groep. En dan mag je het ook nog overdrijven, door hard mee te zingen en je te verkleden. Daardoor wordt er ook een beetje de draak mee gestoken en is het allemaal niet zo serieus.”

Er heerst een positieve groepsdruk bij meezingconcerten, vult Hoex aan. “Je kunt echt even gek doen. Je bent niet langer mama, papa of juf. De grotere groep zorgt ervoor dat je iets durft wat je normaal niet zo snel zou doen. Je gaat waarschijnlijk niet snel in je eentje de dansvloer op of meezingen. Als een heel stadion het doet, is het toch makkelijker.”

Samen zingen roept, net als dansen en verhalen vertellen, verbondenheid op, omdat we het al eeuwenlang doen, zegt Hoex. Dat meezingconcerten vaak van Nederlandse artiesten zijn, geeft het publiek nog extra het gevoel dat het concert ‘van hen’ is, zegt Hoex. “Net als bij Koningsdag: dat is ‘onze’ dag.”

Geen vreemden, maar vrienden

Het verbroederen bij een meezingconcert gaat snel, zegt Hoex lachend. “Je geeft een complimentje over een outfit, je vindt hetzelfde liedje leuk, je slaat een arm om je buurman heen. De drempel is verlaagd bij een concert. Als je een paar dingen gemeenschappelijk hebt, ben je al snel geen vreemden meer, maar vrienden.”

Vrienden voor even, want de verbroedering is een tijdelijk iets, zegt Hoex. “Maar daarom niet minder waardevol. De maskers gaan even af. In onze maatschappij zijn veel mensen angstig, benadrukken ze de verschillen of hebben ze geleerd om op zichzelf te zijn. Maar van nature zijn mensen op zoek naar verbondenheid en vriendschappen. Dat zie je ook als er een ramp gebeurt of als het slecht weer is: dan trekken mensen meteen naar elkaar toe.”

Eikeltjeskoffie met Neptieten

Daar zat ze dan. In haar inloopkast. Maaike had zich vol goede moed ingeschreven voor een online samen zingen workshop. 

In de zoomsessie liep alles tot nu toe op rolletjes. Je kon stemmen op welk liedje je wilde horen. Je kon lekker meeblèren zonder last te hebben van allerlei andere mensen, omdat iedereen behalve de juf op mute stond. En er werden zelfs songteksten gedeeld, via ‘scherm delen.’

Deze juf was niet voor de poes dat was wel duidelijk. 

Halverwege “You never walk alone” brak Maaike. De tranen biggelden in trage stromen over haar wangen. Grote snikken belemmerden haar om het volgende refrein te zingen.

Ze zette snel haar camera uit. 

Toch lekker om me even zo te kunnen uiten, dacht Maaike een tikje beschaamd.

Maar naast lekker, was er toch heel duidelijk ook iets anders. 

Ze voelde zich simpelweg verdrietig. 

Ondanks dat het zingen fijn was en het leuk was om al die koppies mee te zien zingen via het scherm, miste Maaike het echte samen zingen nu meer dan ooit. 

Net als met eikeltjeskoffie en neptieten. Van de buitenkant lijkt het hetzelfde als het echte spul, maar om er iets lekkers van te maken, moet er toch even wat extra honing door. Tenminste door de eikeltjeskoffie. Hoe dat met neptieten zit, dat weet ik eigenlijk niet……. 🙂 

En dat is dus precies waar we nu met zijn allen inzitten. In de tijd waar we ‘er iets van moeten maken.’ 

We gaan het niet redden met niks doen. 

En we gaan het volgens mij ook niet redden door maar genoegen te nemen met surrogaat. 

Met een bruiloft op 1,5 meter afstand.

Met een etentje met een plastic plaat tussen jou en je tafelpartner.

Met een tongzoen met een mondkapje…;-) 

Deze tijd vraagt om creativiteit. Om het binnen de kaders zo te regelen dat het klopt met wie je bent en wat je wil bereiken. 

Een tandje meer creativiteit dan het volgen van de regels dus. Het RIVM gaat je geen handleiding geven, gelukkig. Daar moet je toch zelf weer voor aan het stuur. 

Hoe zit dat dan met teams bijvoorbeeld? 

Met grote teams (20 +) kun je nu niet zo gemakkelijk een teamdag organiseren, maar in kleine groepjes kan een heleboel. Misschien nog wel veel leuker dan met die hele logge afdeling.

Binnen is het al snel te druk voor die 1,5 meter afstand, maar buiten kan zo veel meer. Ook op het gebied van teamontwikkeling. 

Wil je daar eens over sparren? Over hoe jullie als team je toch verder kunnen ontwikkelen, ondanks Corona? Hoe je dat doet op een manier die klopt binnen de regels, zonder een slap aftreksel te worden van wat je eigenlijk wil bereiken? 

Bel me op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl Ik spar graag met je over de mogelijkheden in plaats van de belemmeringen. Weet ik zeker dat jij straks weer uit volle borst staat te zingen. Remember ‘You’ll never walk alone’ 🙂

Na seizoen 5 ben ik gestopt

“Ik ben afgehaakt hoor. Na seizoen 4 eigenlijk al.” Gert kijkt Marloes aan met een gezicht dat boekdelen spreekt. Zijn mond van afkeer spuugt nog net geen viezigheid uit. “Het eerste seizoen vond ik superleuk. Toen gebeurde er in elke aflevering iets nieuws. En nu ook wel hoor, maar het is wel ver gezocht hoor.” 

“Heb ik precies zo!” Marloes kijkt naar Gert met wijd open ogen. Ze benadrukt nog eens hoezeer ze het met hem eens is door met haar handen haar woorden kracht bij te zetten. 

Gert zucht eens diep. “Het is net als met films, weet je. De Matrix I, wow wat was dat vernieuwend. De Matrix II nog wel interessant, want ja je wil toch wel weten hoe het nu verder gaat. De Matrix III…..ik snapte er geen hout van.”

Gert hoopt dat Marloes het bij deze laatste uitspraak ook met hem eens is. Je weet nooit, misschien ligt het toch aan hem dat hij het niet kon volgen. 

“Vond ik ook,” zegt Marloes.

Gert haalt opgelucht adem. 

Netflix, ik ben er dol op moet ik bekennen. En waar ik helemaal dol op ben is als een goede serie na een aantal goede seizoenen ook stopt. Maar dat is helaas wat minder vaak het geval. Natuurlijk zijn er hartstikke goede series die eindeloos goed blijven. Zo vind ik Modern Family en The Crown alleen maar beter worden. 

Maar bij de meeste series denk ik na een paar seizoenen…Tsja nou ken ik het wel. Nu wordt het zo’n patroontje, hardnekkig, voorspelbaar, saai, een tikje onfris zelfs misschien. 

Net als in sommige teams. Blijf je met elkaar net te lang hangen in dat heldensyndroom, of dat vampierendagboek, of dat miskende familiedrama. 

Misschien is het tijd voor een ander thema, een andere serie in jullie team. Andere tijden, Andere koers, Andere verlangens, Andere raadsels om op te lossen. 

Zijn jullie er aan toe om weer eens fris een nieuwe start te maken? Bel me dan op 06-41335607 of mail info@deteamcoach.nl. Ik kom graag langs om van jullie twee sterren rating weer te upgraden naar een stralende 5 sterren. Het eerste gesprek is gemakkelijk gepland en is zonder gedoe en zonder factuur. Met popcorn en limonade natuurlijk. Maken we er een sprankelende voorstelling van. 

P.S. Heb je nu bij deze blogs ook zoiets van… “Ja nu weet ik het principe wel.” Beginnen deze blogs voor jou een beetje als seizoen 6 te voelen? Maar ben je wel nog steeds aan het lezen omdat jij wel met dit soort onderwerpen te maken hebt? Zet dan eens die andere stap! Kom uit die bank en bel of mail me. Ik kan je verzekeren dat het dan echt niet meer voelt als seizoen 6….