Selecteer een pagina

From Hero to Zero

Als ik vroeger een oorlogsfilm had gezien, dan wist ik daarna altijd zeker dat, als ik in de oorlog had geleefd, dat ik dan bij het verzet had gezeten. 

Ik had minstens zo’n rol als Hannie Schaft gehad. Of toch in ieder geval, lak aan een avondklok, zeker duizenden illegale pamfletten rondgebracht op mijn gestolen fiets. 

In mijn jeugd was de dame op de linker foto mijn heimelijke Hero. Voor de mensen die haar niet kennen…Dat is Xena Warrior Princess. En Xena die kwam altijd een heleboel problemen tegen. 
Maar al waren de problemen nog zo groot, met een flinke trap in het kruis of een slim plannetje, wist zij er zich altijd wel uit te redden.

Oorlogsfilm of Fantasyfilm, ik vereenzelvig mij moeiteloos met de heldin. Ik weet al bijna zeker welk glimmend lycra pakje ik ga dragen, mocht het tot een crisis-situatie komen.

En toen kwam puntje bij paaltje…..
Een wereldwijde pandemie en crisis. Mijn kans om eindelijke te shinen, toch? 

En wat doe ik? NIKS. 
Ja, in het begin heb ik mezelf nog aangeboden als coach voor de zorgmedewerkers. Maar daar bleek toch ook niet zo heel veel vraag naar…

Daar ging mijn hero-syndroom, gelijktijdig met mijn sexy outfit, het raam uit.  

NIKS voelt toch vooral als, nou ja…NIKS.


En nu kom ik er dus gaandeweg achter dat dat beste is wat ik kan doen. NIKS
En gekker nog… 
Het mooiste wat wij elkaar misschien ook wel te bieden hebben is dus blijkbaar samen NIKS DOEN.

In het Engels hebben ze er een mooi woord voor: “to endure.” In het Nederlands wat eenzijdig vertaald als “doorstaan.”
En dat is nu precies wat de meesten van ons te doen hebben in deze crisis: Doorstaan, To endure, Verdragen.

Als je dat alleen moet doen is dat best wel heftig. Eenzaam.
Kun je het samen doen, dan wordt het een heel ander verhaal. Dan kun je elkaar helpen doorstaan. samen verdragen, samen ‘enduren.’

En dat voelt heel anders, voor beide partijen.

Dit is eigenlijk ook precies wat goede teams goed kunnen. Samen dragen. Er voor elkaar zijn, zonder veel te doen.
En dat verlicht dan toch een klein beetje. Ben je toch nog even die held. Want je weet nooit wat dat samen dragen uiteindelijk betekent.
Het is waarschijnlijk veel meer dan je denkt!

Ik wil je ten slotte graag deze overweging van Pooh en Piglet meegeven:

“Today was a Difficult Day,” said Pooh

There was a pause

“Do you want to talk about it?” asked Piglet.

“No,” said Pooh after a bit “I don’t think I do.”

“That’s ok,” said Piglet and he came and sat beside his friend.

“What are you doing?” asked Pooh.

“Nothing really,” said Piglet. “Only I know what Difficult Days are like. I quite often don’t feel like talking about it on my Difficult Day either.”

“But goodness,” continued Piglet. “Difficult Days are so much easier when you know you have got someone there for you. And I’ll always be there for you, Pooh.”

And as Pooh sat there, working through in his head his Difficult Day, while the solid, reliable Piglet sat next to him quietly swinging his little legs…he thought that his best friend was never more right.

Heb je zelf behoefte om je verhaal te doen? Dat er iemand met je meeluistert? Bel me dan op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl en ik doe je een passend aanbod voor wandelend coachen. Een wereld van verschil!

Hè, wat zeg je nou?

“Goedemorgen, mag ik je jas aannemen?” 

Het meisje bij de kapper kijkt me vriendelijk glimlachend aan. “Hoe laat had u de afspraak?” Ze fluistert de woorden zachtjes voor zich uit, alsof ze het niet aandurft om de lucht te verplaatsen. 

“U mag wel hier plaatsnemen,” Ze wijst naar de stoel helemaal rechts bij de wasbakken. 

“Dan ga ik eerst uw haar wassen.” Het is erg prettig dat ik al ongeveer verwacht had dat we dat daar gingen doen, anders dan had ik toch een paar keer moeten vragen wat ze zei. 

Heel zachtjes wast ze mijn haar. En nu heb ik behoorlijk dun haar, maar zij behandelt het alsof het van dat engelenhaar uit de kerstboom is. Ze aait eigenlijk meer mijn aura om mijn hoofd, dan dat ze mijn haar wast. Ik vraag me al een beetje zorgelijk af of het eigenlijk wel schoon wordt op deze manier. 

“Is het zo niet te koud of te warm?” routinematig werkt ze de volgende vraag af. 

Superbeleefd was ze, vriendelijk, beleefd glimlachend en knikkend. En totaal niet boeiend! 

Ze deed me een beetje denken aan die enge film van Stephen King: The Stepford Wives, waarin pittige dames langzaam worden ingeruild voor robots die precies op hen lijken, maar die wél voldoen aan het jaren 50 plaatje van een gehoorzame, altijd vriendelijke huisvrouw. Iets wat bepaalde mannen blijkbaar toch nog steeds heel ideaal vinden. Die mannen zijn erg suf, dat snappen jullie wel toch? 

Aan de buitenkant perfect en alles precies zo doen als geleerd, maar alle ziel, alle echtheid, alle eigenheid is niet thuis. 

En dat doet me helaas toch ook denken aan sommige teams… 

Iedereen gaat braaf “through the motions.” Doet netjes zijn werk, zegt goedemorgen, haalt koffie voor zijn collega’s en lacht beleefd om de grapjes bij de vrijdagmiddagborrel, maar eigenlijk staat iedereen helemaal uit. 

Doodop en weer uitgeblust van een dagje beleefdheid en faken, rijdt iedereen de files in op weg naar… Tsja, wellicht ook weer een toneelstukje thuis (maar goed, dat weet ik natuurlijk niet). 

Hoe komt dat nu? Ergens is het blijkbaar niet helemaal veilig meer geworden om écht te zijn. Om te zeggen wat je denkt en vindt. Mensen voelen zich blijkbaar niet gehoord en stoppen dan om zich kwetsbaar op te stellen en verschuilen zich dan achter een glad beleefd laagje. Vreselijk om in zo’n team te werken. Doodvermoeiend. 

Herken je helaas dit een beetje in jullie team? Zit de kurk al een tijdje op de fles en zitten jullie elkaar beleefd te vermijden? Zin om die geest weer eens uit de fles te laten en weer écht samen te werken met elkaar? 

Bel of mail me gerust op 06-41335607 of info@deteamcoach.nl. Ik kom graag langs om de fles eens te bekijken en samen met jullie de eerste barst te slaan. Voor een eerste gesprek kom ik langs zonder factuur, zonder gedoe, maar wel met een lekker verstaanbare stem en impact, afgesproken?

Kipnuggets voor een gezond lijf

Het is een drukte van jewelste op het terras. Er spelen minstens zoveel kinderen tussen de tafeltjes als in de speeltuin naast het terras. 

Dikke dames lopen met 3 ijsjes in elke hand naar hun kroost. 

Minstens 15 verschillende hondenrassen liggen elk naast hun eigen bak met water bij te komen van de wandeling door de duinen. 

Papa’s maken foto’s van hun gillende kinderen op de schommel en mama’s pakken luiertassen uit en stallen drie verschillende flesjes in verschillende kleuren op tafel.

Het is zeg maar mooi weer op een zondagmiddag en Nederland trekt erop uit voor een wandeling met terras.

De menukaart is nou niet van het tandje Michelin ster…..Maar ergens tussen de salades, broodjes en panini’s vinden we nog wel wat.

Behalve voor onze zoon. Want in een gemiddeld restaurant (en overigens ook in een heleboel dure, chique fancy fancy restaurants) bestaat het kindermenu uit de varianten “kipnuggets” “Frikadel” of “Kroket” met friet.
Nu houdt ons bloedje (NOG!) niet van die snacks, maar ergens vind ik het toch ook echt verbazingwekkend wat wij volwassen mensen blijkbaar het meest normale eten vinden voor kinderen.

“Ja, maar dat vinden ze zo lekker.”
“Ja, maar voor een keertje dat kan toch wel?”
“Ja maar dan is het echt een traktatie”

Ik denk dan toch: ‘Ja het doet zijn werk. Het zorgt voor een gevulde maag, het zorgt ervoor dat die gillende kinderen effe stil zijn. Het zorgt ervoor dat dat “mama, mama, mama, mama” eventjes ophoudt. Maar doet het nu werkelijk wat de bedoeling is? Heb je je kind gevoed met een echte maaltijd?

En nog een gewetensvraag? Zou je zelf fulfilled zijn als je altijd friet met kipnuggets krijgt als je ergens gaat eten? (Als het antwoord Ja is, dan weet ik een goedkopere oplossing dan een restaurant voor je, iets met een grote M)

Het doet me denken aan sommige teams. Teams die echt wat op te lossen hebben met elkaar. En die kiezen voor een quick fix. Een kleurentestje hier, een avond “bongo spelen” daar. Niks mis met die werkvormen en ook heel bruikbaar, mits goed gebruikt. Maar op zichzelf is het géén goedgevoede maaltijd voor een team dat zorg nodig heeft.

Wat dan wel? Hoe zorg je nu voor een maaltijd die tegemoet komt aan alle factoren die het team nodig heeft? Kijk maar eens op https://www.deteamcoach.nl/voorbeelden-teamcoaching/ voor meer inspiratie.

Eens verder praten wat dan die goedgevulde maaltijd is voor jullie team? (en dat is voor elk team anders) Ik kom graag langs, zonder gedoe, zonder factuur en ook zonder kipnuggets (hè das dan weer jammer), maar wel met een zondagse lach. Bel me simpelweg op 0641335607 of stuur een mailtje naar info@deteamcoach.nl