Wat als je één stap was verwijderd van een betere wereld, zou je die stap dan nemen? Ja natuurlijk! En hoe weet je dat je niet nog maar één stap hiervan verwijderd bent?….. (Harry Palmer)
Een tijdje geleden hoorde ik een zeer inspirerende speech van Peter Smith van de Stichting Klean. KLEAN staat voor Klagen Loont Echt Absoluut Niet en daar is veel mee gezegd, maar nog lang niet alles.
Want klagen mag dan niet lonen, maar wat dan wel? Ik vraag me dat persoonlijk vaak af. Wat draagt echt bij in deze wereld? Waarin kan IK bijdragen? Wat heeft het meeste effect? En misschien wel de meest zeurende vraag: Heeft het wel zin, wat ik doe?
Peter vertelt in de speech over de Plastic Soep. Onze aarde wordt steeds meer vervuild door plastic en waarschijnlijk heeft iedereen van ons al wel eens een gruwelijk filmpje op Facebook gezien van vogels met plastic in hun maag. En vaak roepen deze berichten een gevoel op van ontmoediging en machteloosheid.
Maar niet deze speech! Peter is jaren geleden begonnen met een zeer simpele actie die wij allemaal elke dag met gemak kunnen doen: het oppakken van 1 stuk zwerfafval per dag. Eén stuk zwerfafval waarvan je zeker weet dat het niet in de oceaan belandt. Eén stuk zwerfafval die alles bij elkaar een halt toeroept aan de plastic soep. Wist je dat als 25% van de mensen in Nederland één stuk zwerfafval per dag opruimen er binnen drie dagen geen zwerfafval meer zou liggen?
Ik ben het gaan doen .
Bij het oprapen van de eerste stukjes zwerfafval kwamen er allerlei gedachten bij me op: Ik heb toch geen taakstraf zeg. Dit moet toch veel efficiënter kunnen met een karretje van de Gemeente ofzo. Dit is toch niet mijn taak. Ze zouden die rotjongens die al die Red Bull blikjes weggooien maar eens aan moeten pakken, enzovoort enzovoort.
Maar ik hield vol. Ik woon in een buitengebied en zie dus letterlijk het plastic langs de Maas liggen waar het zo via de Maas de oceaan in zal stromen. Elk stukje plastic dat ik opraap, gaat dus niet een vis of een vogel in, waardoor die vis of vogel in ieder geval niet zal sterven door het stuk plastic dat ik opraap. Die gedachte helpt mij, maar toen gebeurde er iets wat nog veel meer indruk maakte.
Ik werd aangesproken door een fietser die me complimenteerde met wat ik aan het doen was. Ik vroeg hem hetzelfde te gaan doen en 500 meter later zag ik hem een plastic tas uit de berm pakken en ging hij ook afval verzamelen. Ik deelde mijn avonturen op Facebook en mensen vertelde me dat ook zij al geruime tijd afval opruimen en dat het zo fijn is te lezen dat ze niet de enige zijn.
The power of one. Eén vrouw, één stuk vuil per dag (of meer). Het heeft effect!
En dat simpele feit is voor mij een zeer belangrijk inzicht geweest. Wat ik doe, doet er toe!
Word ik nooit ontmoedigd? Zeker wel, zowel in het opruimen van zwerfafval als ook in wat ik met teams en groepen doe. Regelmatig denk ik wel eens weer: heeft het wel zin? Maar dan zie ik gelukkig ook het gezicht van die fietser weer voor me en besef ik The power of one!
The power of one gaat niet alleen over plastic (al gaat me dat wel nauw aan het hart), het gaat over DOEN om iets te veranderen. Iets te veranderen aan je eigen leefomgeving, je relaties, je team, de wereld. En als je eenmaal begint, dan breid het zich binnen no time uit en creëer JIJ verandering.
Geen idee waar te beginnen? Hier enkele suggesties:
- Geef eens wat vaker een compliment
- Glimlach naar een vreemde
- Luister eens echt naar een ander, zonder oordeel
- Vraag je collega eens hoe het met haar gaat
- Geef iemand zomaar een cadeautje
- Neem eens bloemen mee voor een vreemde
- Stort eens geld op een goed doel waar je je mee verbonden voelt
- Ga eens op bezoek bij iemand met weinig bekenden
- RUIM 1 STUK ZWERFAFVAL OP PER DAG
Heb jij nog tips? Laat het hieronder weten in de comments.