Selecteer een pagina
Ik heb net de eerste ronde intakegesprekken achter de rug voor de Masters of Groupdynamics. Wat een leuke gesprekken! Wow, nu al zó leuk om met vakbroeders en -zusters te praten over onze zegeningen en strubbelingen in het werken met groepen :-).

Een van de meest gestelde vragen was natuurlijk: wat gaan we doen? Wat is het programma? Laat ik eens een tipje van de sluier oplichten.

Naast dat de training boordevol tips, tools, superleuke en spannende oefeningen op het gebied van groepsdynamica zit, is het belangrijkste onderdeel JIJZELF! Jij als belangrijkste instrument in teamcoaching. Met al je kwaliteiten, maar zeker ook met je duistere kanten.

En omdat het doel van de training is om jou VRIJER te laten ZIJN in die bijzondere positie VOOR de groep, kon ik het toch niet nalaten nu alvast iets te schrijven over dat interessante instrument dat jij bent :-).

Een hele belangrijke ONTDEKKING die ik een aantal jaren geleden deed, is de volgende.

Het is GEEN TOEVAL dat JIJ groepen met een bepaalde dynamiek treft!

Wat bedoel je Natasja? Nou, misschien is het je weleens opgevallen dat je in een bepaalde periode allemaal groepen hebt met ongeveer dezelfde vraag of problemen. Dus bijvoorbeeld allemaal slachtoffergroepen, of allemaal teams die naar zelfsturing moeten, maar dit niet goed voor elkaar krijgen. Of allemaal ICT-groepen die merken dat hun product niet meer verkoopt, of allemaal groepen die heel kritisch zijn op de leider, of, of, of, of………

Ik dacht vroeger altijd dat dat toeval was, totdat het wel erg begon op te vallen. En toen hoorde ik over PARALLEL processen……..

Een parallel proces wil zeggen dat je de thema’s waar je zelf mee bezig bent, weerspiegelt ziet in de groepen waar je mee werkt en andersom. Hoe dit komt, daar kun je allerlei filosofieën op loslaten. Het kan projectie zijn. Dat is het fenomeen dat je waar jij mee bezig bent vanzelf al meer ziet in je omgeving. Het kan karma of het lot zijn. Dan heb je dus blijkbaar iets uit te zoeken in dit thema en daarom komt het steeds op je pad. Of het hangt in de lucht (the collective field), dus iedereen is gewoon nu even bezig met dit thema. Et cetera, et cetera…

Eerlijk gezegd vind ik het niet zo belangrijk waar het vandaan komt. Ik vind het vooral heel helpend om te beseffen dat het er is. Waarom? Omdat het je kan helpen om die groep te helpen. Doordat jij met dezelfde thema’s worstelt kun je veel gemakkelijker contact maken met de groep en hun probleem. Doordat je met dezelfde vragen zit, kun je samen op onderzoek uit en ben je nieuwsgierig. Doordat je met dezelfde situatie zit, kun je goed voelen wat die groep helpt en wat juist niet.

“Maar ik moet toch juist weten hoe het allemaal moet om die groep te helpen?” NEE!

Dat is een van de grootste valkuilen waar we vaak intrappen. We denken dat we meer moeten weten dan de groep om ze de weg te kunnen wijzen. Een goede teamcoach doet juist precies het tegenover gestelde. Die is minstens zo geïnteresseerd om op onderzoek uit te gaan als de teamleden. Met die nieuwsgierigheid stimuleert hij weer de nieuwsgierigheid van de groep.

Bekijk ter inspiratie deze video eens (je wachtwoord is video2).

Dus de volgende keer dat je denkt. “Jeetje, waarom krijg ik toch steeds van die ……-groepen?” Denk dan vooral “Ah mooi, ik krijg steeds van die …….-groepen, ik ga op onderzoek uit.”