Selecteer een pagina

De klok en het kompas

Herken je dit: net terug van vakantie, vol goede voornemens om nu eens echt tijd te gaan besteden aan je team, aan je eigen ontwikkeling als leider, om werkelijk te luisteren naar je teamleden en binnen NO TIME zit je agenda weer harstikke vol met allerlei management-regel dingetjes. Kleine rotklussen die allemaal NU moeten en je gehele dag opslurpen! AAARGGHH waar zijn nu die goede voornemens?

Ik heb precies hetzelfde als ik kijk naar mijn tijd. Net terug van een fantastische reis met mijn man door Zuid-West Amerika, leek het alsof ik zeeën van tijd had voor het voorbereiden van teamdagen, het afstemmen met klanten en het vorm geven van de twee nieuwe opleidingen die volgend jaar op de markt komen. Maar nee hoor, aan het eind van de week was er onwijs veel tijd simpelweg vervlogen. Door onverwachte telefoontjes, computerstoringen, iets niet kunnen vinden etc.

(meer…)

VIJF tips voor een Stressvrije vakantie

JAAAA!! Nog een weekje en dan is het zo ver dan ga ik een heerlijke maand op vakantie. Terwijl ik dit schrijf heb ik er al heel veel zin in en ben ik eigenlijk met mijn hoofd al een beetje daar.

Ik hoop dat jij ook al lekker weg bent, of thuis even vrij bent of nog gaat natuurlijk.

Waarom is vakantie eigenlijk zo fijn? Wat vind jij?

Voor mij is het “het niks hoeven” en vooral “alles mogen bezien met een grote ontspanning en interesse.” Alles krijgt meer kleur, meer geur en meer vrolijkheid doordat ik er simpelweg meer aandacht voor heb.

Maar natuurlijk is niet alles koek en ei………

Je kent ze wel, die momenten op vakantie.

Het hangen in de vliegtuigstoelen bij een vertraging, een uit de hand gelopen file, het hotel wat heel erg tegenvalt of die gids die niet komt opdagen bij je geplande tochtje.

We zullen haar Els noemen, de ietwat gezette vrouw die met zweetdruppels op haar gezicht voor de derde keer naar de receptie toeloopt. Voor de derde keer doet ze haar beklag over dat ze moet wachten op haar kamer. Ze wijst naar haar twee kinderen, die volgens haar elk moment om kunnen vallen van de hitte en voor wie het toch niet eerlijk is dat ze zo lang moeten wachten. De kinderen in kwestie spelen vrolijk al rennend door de lobby.

De man achter de receptie wijst nogmaals rustig op de inchecktijden en verzekert Els dat ze er alles aan doen om de kamer al wat eerder klaar te hebben.

Els gaat zuchtend zitten en foetert nogmaals naar Henk, haar man, dat ze toch echt anders had verwacht bij een vier-sterren hotel. Langzaam aan zien we Els zich steeds meer opvreten en gestrester en gestrester worden.

Volgens mij kennen we allemaal wel een Els, of zijn we Els zelf op bepaalde momenten 🙂 .

VIJF Tips voor een stressvrije vakantie; overigens zijn deze tips direct ook toepasbaar op je collega’s en je team, het is ten slotte een BLOG van De Teamcoach:

Laat je gevoel van Entitlement varen!, het gevoel dat je recht hebt op iets. Het is een thema wat ik bij mensen, in teams en ook bij mezelf regelmatig de kop op zie steken. We zijn gestrest omdat we vinden dat we recht hebben op korting, een stressvrije vakantie, snelle service, een betere behandeling, extra brood, frites etc.

Hoe meer we denken recht te hebben op van alles hoe minder we er juist van lijken te krijgen! Dat is grappig zeg. Kijk maar eens goed om je heen: Wie zie je iets extra’s aangeboden krijgen? Voor wie doen mensen graag een extra stapje? Dat zijn niet de mensen die stampvoetend hun gelijk proberen te krijgen. Lach maar eens oprecht vriendelijk naar de ober, doe eens iets aardigs voor een ander, puur voor de lol, wees eens geïnteresseerd in hoe de dag voor een personeelslid verloopt en ik weet zeker dat je ineens hele leuke verassingen op je pad krijgt.

Een beetje perspectief graag!

Ja natuurlijk je hebt keihard gewerkt het hele jaar door en je hebt deze vakantie echt verdiend. Maar je bent natuurlijk niet ineens de Sjeik van Qatar. Nou zo gedragen veel mensen zich wel. Alsof ze altijd minstens tien man personeel voor hen hebben werken, ze altijd met een harem van mooie vrouwen omringt zijn en ze alle dagen champagne drinken, lopen allerlei bierbuiken met bundels geld te zwaaien en mensen rond te commanderen.

Eigenlijk maar 1 tip hier: Grow up! Gedraag je menselijk en gelijkwaardig ten opzichte van anderen mensen en je krijgt hoogstwaarschijnlijk hetzelfde terug.

Het leven heeft zon en schaduwkanten

Accepteren dat er in je vakantie ook een aantal dingen zullen gebeuren die tegenvallen is het grootste recept tegen stress. Ja het is niet leuk dat het vliegtuig vertraging heeft, of dat er file rondom Antwerpen staat of dat het eten niet zo lekker is of dat er in de tent naast je iemand snurkt. Maar het meeste last heb je uiteindelijk van je eigen opwinding daarover! Let it go, het waait letterlijk vaak vanzelf weer over.

Wees helder over de kaders

Vooral als je samen met andere mensen bent op vakantie, helpt het enorm als je een paar kaders afspreekt. Een hele belangrijke is bijvoorbeeld geld. Stel jij houdt van champagneontbijten, bubbelbaden en flink gokken in een Casino en jouw partner is steeds op zoek naar een camping, een bruine boterham met pindakaas en de lokale busdienst, dan ben je waarschijnlijk vergeten iets te bespreken voordat je wegging. Nu zal je dat met je partner nog wel doen hoop ik, maar heb zo’n gesprek ook even als je met een groep vrienden weggaat. Lastig misschien, maar het scheelt een heleboel scheve gezichten op vakantie!

Sta open voor AVONTUUR!!

Wat zijn vaak die meest bijzondere momenten die je je herinnert van een vakantie? Juist, het zijn altijd die bijzondere, onverwachte ontmoetingen en verassingen. Dat bijzondere restaurantje in het steegje waar niemand anders kwam, die ontmoeting met die ene man die jullie op de thee vroeg, dat bergpaadje waar die verborgen waterval was en waar je zonder bikini gewoon ingesprongen bent…..

Het leuke zit in het onverwachte, dus jongens Gooi die controle los, heb het enorm naar je zin en GENIET!!

Ik zie jullie graag weer terug in September voor nieuwe avonturen in jullie teams!

Spiegeltje, spiegeltje: Een stappenplan uit dat conflict

De afgelopen tijd heb ik een aantal teams gecoacht die in conflict met elkaar lagen. Harstikke intensief en soms bloed, zweet en tranen, maar ook hartstikke interessant om zo’n spannende situatie om te draaien.

Het valt op dat het ene team veel gemakkelijker in het gesprek is met mij en ook met elkaar dan het andere team. Dit heeft met vele factoren te maken. Zo speelt natuurlijk mee hoe lang het conflict al bestaat. Hoe ingegraven de standpunten zijn van de teamleden en vooral natuurlijk ook hoe bereid men is om naar een oplossing te werken.

Er is ook nog een andere factor die een enorm verschil maakt in de kans van slagen bij het oplossen van een conflict. Of je nu zelf onderdeel van het conflict bent, of teammanager of teamcoach en dat is: De mogelijkheid tot zelfreflectie.

Ben jij in staat om in een conflict naar jezelf te kijken? Kan jij oprecht in de spiegel kijken naar jouw aandeel in dit meningsverschil?

Heel veel mensen zullen automatische JA antwoorden op deze vraag, terwijl ik in de praktijk 90% van de mensen dit NIET zie doen.

Het is echt opzienbarend als je naar mensen gaat luisteren. Ze praten bijna de hele tijd over “Jij dit en Hij dat”. De ander heeft zoveel verkeerd gedaan en zelf ben je daar alleen maar slachtoffer van (zo lijkt het tenminste). Als mensen al toegeven dat ze iets niet zo handig hebben gedaan dan volgt er bijna automatisch: “Maar dat kwam omdat hij…….”

En als ik naar mezelf kijk, doe ik precies hetzelfde.

We kennen de spreekwoorden:

“Waar twee vechten, hebben twee schuld”
“Als je naar een ander wijst, wijzen er ook drie vingers naar jezelf”

En toch als ik onderdeel van een conflict ben voel ik me ook 100% onheus bejegend door de ander. Al mijn acties kan ik prima verklaren, maar die ander is gewoon opzettelijk gemeen, bot, hard om te doen wat zij doet. Dus ik heb gelijk en die ander niet, punt uit.

En dus vind ik dat die ander moet veranderen…… Maar ja, ik weet niet of je dat wel eens hebt geprobeerd? Iemand anders veranderen? Dat werkt niet (alle relatie-pogingen ten spijt).

En dus weet ik dat ik dan zuchtend en steunend toch maar weer met mezelf aan de slag moet. Hoewel ik mezelf knarsetandend en met flinke hakken in het zand naar de spreekwoordelijke spiegel moet slepen, weet ik dat daar toch het antwoord ligt. 🙂

Maar HOE DOE JE DAT DAN?

Stap 1) Ga er van uit dat jij een aandeel hebt in het conflict. Ook al zie je dat aandeel nu nog niet. Als je uitgaat van deze overtuiging, gaat dit aandeel zich wel openbaren aan je, anders blijf je alleen maar wijzen naar de ander. En je weet hoe effectief dat was.

Stap 2) Onderzoek zonder oordeel je gevoelens en gedachten bij de acties van de ander. Welke gevoelens spelen bij jou een rol? Verdriet, boosheid, teleurstelling, angst? Waar wordt je door geraakt? Wat in jou wordt geraakt? Welke overtuiging wordt geraakt? Welke norm wordt er volgens jou overschreden? Waarom is dat zo erg?

Stap 3) Waar wordt de ander in geraakt? Wat is er voor die ander belangrijk? Wat zie je voor gevoelens bij de ander? Verdriet, boosheid, teleurstelling, angst? Welke norm / waarde van de ander wordt er overschreden?

Stap 4) Wat doet de ander waardoor je zo wordt geraakt? Doet die ander dat expres? Is het onkunde, onwetendheid, onhandigheid, geleid door emoties? Op wat voor manier zou jij minder geraakt zijn door de ander?

Stap 5) Wat doe jij waardoor je die ander raakt? Doe jij die actie uit emotie, onhandigheid, onkunde, onwetendheid? Wat kun jij doen om de ander niet te raken?

Stap 6) Verzin een manier om met elkaar weer in gesprek te komen waarbij je gebruik maakt van de kennis die je net in de zelfreflectie hebt opgedaan!

Een belangrijke tip bij zelfreflectie is om het vooral als een heel interessant onderzoek te zien. Je komt weer eens wat te weten over jezelf, LEUK! Het is dus geen Zelfkastijding!

Veel plezier bij je onderzoek, laat me weten waar je achter komt!

DE belangrijkste tip als het niet lekker loopt

“Vijftien jaar hebben ze al ruzie”, zegt Bert van Leeuwen, “Vijftien jaar omdat er op die ene dag die theepot is gebroken, waar daarna geen sorry over is gezegd”. Ik smul altijd van het programma Familiediner. Waarschijnlijk heb ik een beetje last van beroepsdeformatie, maar ik vind het simpelweg super interessant hoe het nu komt dat mensen ruzie krijgen en ik vind het helemaal wonderbaarlijk dat ze dat jaren en jaren kunnen volhouden.

Om niks, daar gaat die ruzie dan vaak over. Een verjaardagskaart die nooit is aangekomen. Een verkeerd woord over de vrouw van die ene. Een glas dat is gebroken en nooit is vergoed, of een vraag die verkeerd werd begrepen. Het is me al een raadsel dat mensen daar ruzie om krijgen, maar dat kan ik achteraf nog wel een beetje verklaren. Het zijn vaak druppels die de emmers van spanning doen overlopen.

Allerlei aannames vliegen in de rondte. “Ja dat deed hij, omdat hij ons niet goed genoeg vond” of “Zij reageerde niet omdat ze zich beter voelt dan wij”. “Hebben ze dat gezegd?”, vraagt Bert dan. “Nee dat niet, maar dat weten we gewoon.”

Wat me nog veel meer een raadsel is, is dat zo’n incident vervolgens leidt tot 15 jaar koude oorlog. “Hij moet de eerste stap maar zetten”, zegt de ene partij verbolgen. “ Voor mij is het gewoon klaar” zegt de ander.

En toen zat ik vanmorgen weer eens met een aantal mensen een gesprek voor te bereiden. Deze mensen zijn de ene partij in een conflict met een andere partij in de organisatie. Ook de andere partij spreek ik apart. Samen gaan ze na jaren gedoe eindelijk in gesprek met elkaar. Gelukkig!

De ene situatie na de andere situatie krijg ik te horen. De emoties lopen hoog op. Verwachtingen zijn geschonden en mensen zijn over en weer diep teleurgesteld. Mensen worden gepasseerd, de ander doet iets heel anders dan is afgesproken en het werk komt enorm in het gedrang.

Urenlang kunnen mensen mij vertellen wat er allemaal in de loop der jaren is misgegaan. En geloof me, dat doen ze ook. Soms denk ik wel eens. “Volgens mij zou ik gewoon een bandrecorder aan moeten zetten bij de ene partij en die afspelen bij de andere partij en vice versa…”

En dan komt het moment dat ik mijn gouden vraag mag stellen……..

“Zijn jullie hier wel eens het gesprek over aan gegaan?”

En dan voel ik me soms net Bert van Leeuwen die vraagt: “Is er in die 15 jaar wel eens iemand geweest die heeft gezegd, Kom laten we het eens uitpraten…..”

Drie keer raden wat bijna altijd het antwoord is……..

15 Jaar, jongens, is een lange tijd om te wachten tot die ander de eerste stap zet.

GOUDEN TIP: Ga dat gesprek aan en ineens ben je verder dan je jaren geleden was.

Ja, dat is eng. Ja het kan nog verder escaleren. Ja die ander kan wel eens dingen over jou zeggen waar je niet blij van wordt. Ja het kan zijn dat het een hortend en stotend gesprek wordt. Ja je wordt waarschijnlijk emotioneel, misschien ga je zelfs wel huilen…… Maar in hemelsnaam: Doe iets, Zet die eerste stap, Zeg wat er op je hart leeft en Zeg sorry waar mogelijk.

Mocht je nog inspiratie nodig hebben. Kijk gewoon eens zo’n aflevering van het Familiediner om te zien waar het toe leidt als je niets doet. En waarschijnlijk loop je dan op een holletje naar je collega. 🙂

 

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet (en daarom begrijp ik eigenlijk geen moer van jou:-))

“Waarom snapt hij mij nu niet?” dacht Lisa. “Ik heb het toch heel duidelijk uitgelegd wat het voor mij betekent als hij mijn voorstel niet steunt. Hoe kan het dan dat hij toch een andere keuze maakt?”

“We doen zo ons best” verzuchtte Karin. “Als afdeling klantenservice lopen we de benen uit ons lijf en nog worden we door onze collega’s ervaren als stug, niet klantgericht en inflexibel.” Hoe kan dat nou?”

“Hoe kan ze dat nu zeggen? Ze ziet toch zelf ook wel dat het echt niet anders kan?” Henk ontplofte bijna……..

We maken dit allemaal wel eens mee. We zijn er heilig van overtuigd dat we het goed zien en dat de ander het echt bij het verkeerde eind heeft. We hebben alle bewijzen voor ons perspectief, dus hoe kan die ander nu zo stom zijn om dat niet te zien?

Soms lijkt het wel alsof de ander een blinddoek op heeft of echt iets heel anders gehoord heeft dan jij, terwijl je nog precies weet wat je toen zei.

Allemaal, ja JIJ DUS OOK! zien we de wereld niet zoals hij werkelijk is, maar zoals wij denken dat hij is!

Allemaal, ja JIJ DUS OOK! missen we bepaalde zaken over het hoofd en onthouden we andere zaken weer anders dan dat ze echt zijn. Doe maar eens de volgende test:

Waarnemingstest

Niemand ziet dus de werkelijkheid zoals die is! De vraag is zelfs of die werkelijkheid wel bestaat. En toch hebben we ook allemaal, ja JIJ DUS OOK! de neiging om onze eigen waarneming als DE waarheid te zien. En daar begint de ellende……………………………………………

Dit gegeven: We zien allemaal de wereld net even ietsje anders EN we denken dat wij zelf de wereld zien zoals die werkelijk is (en dus die ander niet) is de basis van veel van onze onderlinge problemen.

Onze conflicten starten allemaal met een verschil van mening. Ze worden erger naarmate we meer uitgaan van ons eigen gelijk en de andere mening als verkeerd beoordelen. En ze worden helemaal erg als we niet alleen de mening van de ander veroordelen, maar ook de ander als persoon.

Een hele belangrijke vaardigheid die ik als teamcoach vaak moet inzetten als ik conflicten begeleid is de meervoudige partijdigheid.

Een open dialoog vraagt aan beide kanten eerlijkheid en lef, maar zeker ook luisteren en acceptatie. Het kunnen luisteren vanuit een meervoudig perspectief (dat wil zeggen dat je inziet dat er meer waarheden zijn op een situatie) is een belangrijke maar onwijs lastige vaardigheid die wij als mensen niet zo goed beheersen.

We zijn vaak opgevoed en zeker geschoold in het idee dat er één waarheid is die achterhaald moet worden. Denk maar eens na hoe ons schoolsysteem in elkaar zit wat dat betreft. We denken als mens dus vaak dat er maar één waarheid is én dat wij die waarheid in pacht hebben (want daar zien we alle bewijs voor) en dus dat die ander het niet goed ziet. En dat we daar de ander van moeten overtuigen. Echter in menselijke interactie heeft niemand de waarheid in pacht. Je ziet simpelweg de situatie allemaal vanuit een ander perspectief.

Wil je dichterbij elkaar komen, elkaar leren begrijpen en met elkaar beter samenwerken dan is het dus vooral belangrijk je te kunnen inleven in het perspectief van de ander. Werkelijk willen begrijpen wat die ander ziet en waarom die ander ziet wat hij ziet. En daarnaast natuurlijk je eigen perspectief te plaatsen om zo tot een goede oplossing te komen.

Meervoudige partijdigheid hebben we nodig als leider van een team. Maar ook als onderdeel van een team, helpt het enorm als je gaat beseffen dat er meerdere perspectieven zijn op een situatie EN dat jij actief op zoek kunt gaan naar die andere perspectieven door simpelweg te vragen hoe de ander het ziet en dan alleen maar te luisteren.

Leg je oor eens te luisteren en ontdek een hele nieuwe wereld. Veel plezier!

 

Kill your darlings

Je wilt je team verder ontwikkelen. Van een afwachtend team naar een taakvolwassen team. In dit blog ga ik je een aantal tips geven over wat jij moet gaan laten wil je tot een ander level kunnen komen met je team. Een aantal keuzes tussen “het leuke” en “het goede”. In dit BLOG ga ik aandacht besteden aan deze keuzemomenten. De keuzemomenten waarin jij je eigen verworven “darlings” om zeep moet helpen.

VIJF darlings die het verschil maken tussen teamleider en teamlid! Hier komen ze:

(meer…)