O Nee!!! Was het eerste wat ik gisterochtend zei, toen ik het nieuws van de verkiezing in Amerika hoorde. Verbaasd, vol ongeloof en vol ontkenning. Vol verbazing omdat, ook al ben ik groepsdynamica-expert, ik bepaalde geluiden, bewegingen buitensluit, simpelweg omdat ik niet wil dat ze waar zijn.
Ik hoor heel eerlijk denk ik wel een beetje bij de zogenaamde politieke “elite”. Ik geloof sterk in saamhorigheid, bij een groter geheel horen in plaats van alleen zijn. Ik ben voor verbinding, Europa, compassie met anderen, hulp bieden aan vluchtelingen en vooral de wereld samen mooier maken, natuurbehoud en de aarde waardevol doorgeven aan onze kinderen.
Mijn kind om specifiek te zijn 🙂 Want, en nu onthul ik toch even een publiek geheim, ik sta aan de vooravond van mijn zwangerschapsverlof. Eind van dit jaar ga ik een nieuw mensje op deze aarde zetten en als ik daaraan denk dan schieten de door hormonen gevoede tranen me in de ogen. Niet omdat ik heel bang ben dat Trump er direct een enorme bende van gaat maken, maar wel omdat er blijkbaar zoveel mensen zijn in Amerika, en ook in de rest van de wereld, die leven in onvrede!
De grootste hoeveelheid stemmen voor Trump komt van mensen die niet blij zijn met hun leven. Mensen die verandering willen in hoe het nu gaat. Die in armoede leven zonder perspectief, die weinig opleiding hebben en geen kansen zien om zelf iets te veranderen. Die bang of boos zijn op immigranten, ervan overtuigd zijn dat bijvoorbeeld immigranten of het buitenland hun banen inpikken. Mensen die niet voor dat grotere geheel willen gaan omdat ze simpelweg zelf niet genoeg hebben ( i.i.g. volgens hun beleving, en vaak ook echt). En waarschijnlijk zijn er ook een heleboel stemmers waarvan ik eigenlijk helemaal niet weet waarom ze ergens voor of tegen zijn. En dit is dus niet alleen in Amerika zo, onze eigen blonde populist heeft ook een aanhang van hier tot ginder!
Ik kan me eigenlijk heel moeilijk iets voorstellen bij hoe het leven echt is voor mensen die in onvrede leven. Al heb ik wel eens in een angstige situatie gezeten van geen werk, geen geld, grote onzekerheid. Ook ik heb me toen verbaasd over de kracht van mijn eigen gevoelens van onvrede en ook hoe snel deze onvrede zich op andere mensen richt. Ineens vond ik het ook unfair dat asielzoekers “zomaar” een huis kregen, terwijl ik niks kon vinden voor mijzelf. Terwijl ik normaal regelmatig in een AZC als vrijwilliger werk en echt wel weet dat deze mensen helemaal niks zomaar krijgen, laaide er in mijn eigen mindere periode ineens ook duistere haatachtige gevoelens op.
En ik denk dat deze gevoelens dus ook een onderstroom is die we allemaal af en toe hebben, maar die er nu ineens bij deze verkiezingen collectief uitkomt.
In teams zie ik het ook regelmatig en heb ik er ook al regelmatig over geschreven. De kracht van de klagers, van tegen-gedrag, van de hakken in het zand zetters. Elke keer geef ik weer het advies om je niet te richten op deze mensen, maar juist de aandacht te verleggen naar wat je wel wilt, naar de positieve opbouwende krachten.
Dat is ook wat ik in die mindere periodes heb gedaan. Ik heb geen aandacht geschonken aan het onderdrukken van mijn duistere gevoelens, maar ben juist veel aandacht aan geven aan wat ik wel wilde creĂ«ren en ervaren en dat is ook gelukt. En dat is ook wat we nu te doen hebben. Volgens mij moeten we nu niet “Tegen” gaan reageren, maar juist ergens VOOR gaan staan!
En dat is precies wat ik in de wereld wil blijven doen en andere mensen en teams in wil blijven inspireren: Ik geloof en sta voor een wereld waarin mijn zoon opgroeit in Verbinding met anderen, Respect voor verschillen, Openheid, eerlijkheid en vrijheid, Medemenselijkheid, Ruimte voor elkaar en Vertrouwen. En waarin dolfijnen, vogels, bloemen en alle mooie dieren onze aarde nog steeds mooi maken en alle ruimte hebben!
Ik hoop dat we elkaar in deze Voor-beweging ontmoeten.