Selecteer een pagina

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en de kleur is groen

‘Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet en de kleur is GROEN!’ Mijn zoontje gilt de kleur vanaf de achterbank door de auto. Het woordje “groen” krijgt nog een extra lange uithaal mee zodat ik niet per ongeluk gele dingen ga opnoemen.
‘De bomen,’ zeg ik vol zelfvertrouwen.
‘Nee’
‘Het gras?’ vraag ik vervolgens.
‘Nee’
‘De heg?’
‘Nee, mama, het is moeilijk!’
‘Nou dat merk ik ja. Is het dan misschien dit knopje?’ wijs ik naar een knopje op het dashbord.
‘Nee, het is buiten de auto.’ Gelukkig is mijn zoontje nog niet te beroerd om nog even te helpen.  
‘De bladeren?’ vraag ik, ondertussen de omgeving scannend naar nog meer groene dingen.
‘Nee, zal ik het zeggen?’
‘Nee nog even proberen hoor. De vijver?’ We rijden ondertussen langs een behoorlijk groene vijver, dus het zou kunnen.
‘Neeheee mam, ik ga het zeggen hoor. Het is de auto voor ons.’
‘O, eh ja, dat is waar ook,’ zeg ik een tikje beschaamd. Al 20 minuten pal voor mijn neus en helemaal niet gezien.

Sinds een aantal maanden doen we dit spelletje in de auto, tussen het luisteren naar alle 40 cd’s van Kinderen voor Kinderen door. Krijg ik gelukkig ook nog eens iets anders te horen dan de ‘Kanga, de Hupsakee en Onbewoond Eiland’

En elke keer verbaas ik me weer hoe leuk dit simpele spelletje eigenlijk is. 

Mits je bereid bent om echt te willen raden wat de ander ziet natuurlijk.

Als ik alleen maar wil raden wat ik zelf al had gezien in de kleur groen, dan is er niks aan, aan dat hele spelletje niet. 
En toch is dat wat we heel vaak in de werkprakijk wel doen. Alleen maar willen zien wat we al hadden gezien. Een beetje Trump en Biden in het klein zeg maar. Onze drang naar gelijk willen hebben is vaak sterker dan alternatieven willen horen.

In ieder geval ben ik heel blij met dat manneke van vier op de achterbank. Die gillend over de kleur GROEN mij laat zien dat er nog zoveel meer kleuren groen zijn dan ik dacht 🙂

Kunnen jullie in jullie team wel eens zo’n manneke op de achterbank gebruiken? Die helpt om met elkaar meer te zien dan JOUW groen of MIJN groen? 

Bel me gerust op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl Ik kijk graag mee naar alle kleuren van de regenboog in jullie team, zonder factuur, zonder gedoe. Maar wel met zo’n kleurenwaaier van de Gamma natuurlijk.

Trouwens hier nog even een supermooi voorbeeld van bovenstaande uit de Oudejaarsconference van Marc Marie Huijbregts 2018: https://youtu.be/_jACmgEqQeQ

Mia en Heleen gaan aan de Ayahuasca

‘Joh meid, ik heb drie emmers ondergekotst’ Mia kijkt Heleen triomfantelijk aan, terwijl ze nonchalant met een haarkrul speelt.
De mond van Heleen zakt nog verder open terwijl ze Mia bewonderend aankijkt.

‘Maar vond je dat niet gênant, dan?’
‘In het begin wel,’ zegt Mia ‘Maar dat is eigenlijk ook alleen maar ego, weet je wel.’
‘Hm, hm,’ knikt Heleen snel. ‘Ego, gadver!’ zegt ze er met een hoog stemmetje achteraan.

‘Kijk, ik ben gewoon heel gevoelig,’ zegt Mia. ‘En de wijsheid van de plant weet me te raken op een niveau waar het gewone leven niet bij kan.’

‘Wijsheid van de plant?’ Heleen kijkt Mia niet begrijpend aan.
‘De Ayahuasca, dommie’
‘O ja natuurlijk.’ Heleen verstopt haar verlegenheid achter een snelle grinnik.
‘Maar is dat dan een soort drugs ofzo?’
‘Nee joh, het is een plant die de oude Maya’s al gebruikten om de mysteriën van het leven te ontdekken. Zo kun je alles ineens veel meer omarmen in het leven.’ Mia kijkt met een hemelse blik naar Heleen als ze het woord “omarmen” gebruikt.

‘Omarmen dus…. net als met die drie emmers?’ vraagt Heleen onschuldig.
‘Welke drie emmers?…. O ach jij, ik weet niet of jij wel mee moet gaan hoor.’ Mia stampt boos weg om haar pijn ergens anders te omarmen.

Heleen zucht eens diep. Ze wil die ayahuasca best wel eens uitproberen. Ze is soms zo onzeker of ze het wel goed doet, of ze op de goede weg zit.

Maar ja, vorige week vertelde Mia nog dat ze kristallen onder haar kussen moest leggen voor levendige dromen en die puntige stenen vond ze toch niet zo lekker slapen.

En vorige maand moest ineens alles “vegan” en zaten ze samen aan de pizza met gestampte paddenstoelen.
“Vegan” was het nieuwe gezonde eten volgens Mia. Haar hele lichaam zou binnen no time gereinigd zijn en dan zou ze ineens allerlei bijzondere inzichten krijgen.

Mia zou het wel weten, dacht Heleen. Die kreeg bijzondere boodschappen door van een
overleden sjamaan.

Dus dan toch maar aan de Ayahuasca……

Tsja….Wie wil dat nu niet? Dat de hemel openbreekt en dat ‘God herself’ met een toverstaf zwaait en ineens zijn al je problemen opgelost.

Of dat we in een theekopje kijken en dat het gelubberde Pickwick-zakje ons vertelt of we nu rechts of linksaf moeten gaan.

Hmmm…….. even gedachte tussendoor…Ze hebben al van die mooie vragen op de bovenkant staan, misschien ideetje dat ze de antwoorden in het zakje verbergen?

Ook de meeste managementteams die mij uitnodigen, kijken bij mijn binnenkomst verlangend of ik misschien toch een toverstafje heb meegenomen…

En of ik dan niet even met één goede opmerking ineens alles kan oplossen.

Helaas… ook een wijze blonde teamcoach zal eerst moeten weten welke duistere krachten jullie team in haar greep hebben.

Je zou om daar achter te komen natuurlijk een tripje Ayahuasca kunnen doen met het hele MT/ DT. Dat zou overigens wel het meest originele teamuitje zijn dat ik ken. 🙂

Of je vraagt of ik eens meekijk in jullie organisatie. Kijk hoe jullie REALITEIT in elkaar zit, dat kan natuurlijk ook.

Mail me op info@deteamcoach.nl of bel me op 06-41335607. Ik kom graag langs zonder gedoe en zonder factuur. Wel met een kristal natuurlijk, om op te zitten, zodat iedereen lekker scherp blijft. 🙂

Rode lippenstift

Met lange blonde haren zag ik haar achter het stuur zitten. Ze leunde een beetje naar voren en ze leek wel zachtjes mee te bewegen met iets. Haar perfect opgemaakte gezicht met rood gestifte lippen, keek blij naar de auto’s voor haar.

Auto’s voor haar die in een lange rij richting de afslag kropen.

Auto’s die ik zag als grote hompen belemmeringen op weg naar mijn bestemming.

Maar zij niet! De grote rode lippen bewogen langzaam uit elkaar en vormden woorden.

Ze had geen oortjes in. Niet die gestreste gefronste blik die veel mensen kunnen hebben als ze nog snel een telefoongesprek moeten doen onderweg.

Ze keek blij. Een grote glimlach brak door op haar gezicht en af en toe deed ze heel eventjes haar ogen dicht, alsof ze putte uit iets dat fladderde in haar borstkas.

Ik draaide de radio aan. Rammelde wat met mijn voorgeprogrammeerde knopjes. En ineens hoorde ik het: “”When the sun goes down and the band won’t play… I’ll always remember us this way.”

Uit de radio kwamen de woorden, die de rode lippen naast mij zo zorgvuldig vormden. De intensiteit van de muziek kon ik bijna letterlijk aflezen in de zacht toegeknepen ogen en verrukte glimlach van de blondine in de auto naast mij. En ik kon precies haar blijdschap voelen, terwijl ook ik begon mee te zingen met Lady Gaga.

Even afstemmen. Dat doet het dus. Een verbinding waardoor je kan voelen, proeven, begrijpen wat de ander bedoelt. Het is zoveel meer dan alleen het woord. En soms zijn we het zó helemaal kwijt. Begrijpen we helemaal niks van die rode lippen van de ander.

Wil jij weer afgestemd werken in jullie team? Weer rode lippen kunnen zien in plaats van alleen een rij met auto’s? Zijn jullie het even kwijt om elkaar echt te horen? Bel me op 06-41335607 en ik kom graag langs, zonder gedoe, zonder factuur en natuurlijk met mooie rode lippen! Kijk voor meer info op  https://www.deteamcoach.nl/teamcoaching/