+31 6 413 35 607 info@deteamcoach.nl
Selecteer een pagina

Henk, niet doen!

Patronen

‘Henk, zoek jij vast een plekje uit dan haal ik onze koffie.’ 

Marie wacht geen seconde op antwoord, maar schommelt met haar uitgedijde lijf al vastberaden richting de counter. 

Haar bruine jongenskapsel matcht haar beige praktische jas en lekker comfortabele wandelschoenen. Voor het “ik ben eigenlijk nog best heel gek, hoor” gevoel heeft Marie zich een week geleden een rood montuur laten aanmeten, die nu de glimmende eye-catcher is op haar verder kleurloze gezicht.

Halverwege haar tocht draait Marie zich ineens om. 

‘Nee, Henk, niet zo! Als je een stoel optilt dan pak je die met twee handen vast en niet met eentje. Anders ga je weer door je rug, kijk nou uit.’

Henk heeft blijkbaar in al zijn jaren nog nooit een stoel opgetild.

Even later komt Marie terug met de koffie en twee broodjes ham.

‘Maar ik lust geen ham,’ protesteert Henk nog zwakjes.

‘Nou ze waren in de aanbieding, dus stel je niet zo aan.’

‘Zo, daar zitten we dan,’ zucht Marie ‘Lekker genieten.’

‘Kan ik zo nog even naar het toilet, voordat we verder gaan naar de apen?’ vraagt Henk.

‘Denk het wel hoor Henk, dat moet lukken. Let je dan wel nog even op je rits straks……….’

Met plaatsvervangende schaamte beluister ik het stel naast me in de dierentuin. Met plaatsvervangende schaamte omdat van de buitenkant de tenenkrommende dynamiek en gekke machtspatronen zo gigantisch duidelijk zijn. 

Maar ook met plaatsvervangende schaamte omdat ik me zelf ook wel eens als een Marie opstel tegenover mijn Henk. 

Oeioeioei, we nemen ons allemaal voor om ons niet als onze ouders te gaan gedragen als we zelf een relatie hebben, maar ik wed dat velen van ons zich soms net in zo’n Henk/ Marie patroon bevinden als……nou ja…als Henk en Marie. Of ben ik de enige? Dat kan natuurlijk ook.

Verrekte hardnekkig zijn die patronen. En ook al wil je het veranderen. Minder pusherig zijn, of minder stresserig of meer initiatief nemen…. Als je er midden in zit, is het verrekte moeilijk om te weten aan welk touwtje je moet trekken.

En dit geldt al helemaal voor een team. Nog meer Henken en Maries bij elkaar, Pfff. Nog meer verstrengelde patronen.

Wat zou het fijn zijn als daar eens iemand de boel kwam ontwarren. Zodat je weer fris naar je “partners in crime” kan kijken. Weer kan samenwerken zonder aannames, hardnekkige patronen en gezeik.

Kijk hier eens https://www.deteamcoach.nl/teamcoaching/  en als je iets herkent van wat daar staat…..

Bel me op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl. Ik kom graag langs, zonder gedoe, zonder factuur en met broodjes ham, want die waren in de aanbieding.

Scherpe randjes in een Finse sauna

Veranderen

Ze deden pijn, alle puntige onderdelen aan mijn lijf in de sauna. Tenen, ellebogen, het puntje van mijn neus. 

Ik zat dan ook in de 100 graden Finse sauna. Zo één met houtblokken in een fikkende open haard. Misschien niet het beste om mee te beginnen, dacht ik nog. 

De vloer van de sauna was zó heet dat je je slippers aan mocht houden binnen. Informatie die mijn vriendinnen niet hadden gelezen, dus al auw auw auwend kwamen ze aan bij één van de bankjes. Ik was gelukkig wel zo slim geweest.

Maar zelfs al hadden mijn voetzolen geen brute hitte aanval gehad, ook bij mij begonnen de puntjes van mijn lijf al snel te schroeien als een speklapje op de barbeque. 

Met één arm over mijn bovenlijf en de andere over mijn ogen, probeerde ik me over te geven aan de langverwachte ontspanning, je weet wel dat lome alomvattende warme dekengevoel…..

Maar helaas die warme donzigheid, bleef uit. 

Al mijn aandacht ging uit naar die scherpe halfverschroeide randjes van mijn lijf. Blijkbaar is het in de hitte van de strijd (dan wel sauna) toch niet zo goed mogelijk om het gehele plaatje nog waar te nemen.

Een beetje als in een team. De scherpe randjes vragen altijd aandacht. Daar is niks mis mee, anders waren het ook geen scherpe randjes. Scherpe randjes zijn vooral een signaal. Dat er iets onduidelijk is of niet afgestemd. Of dat de lievelingstemperatuur van het puntje van je neus niet zo matcht met de omgevingstemperatuur van 100 graden ofzo.

Maar wat dus ff niet zo werkt is die scherpe randjes midden in de hitte van de strijd willen oplossen. 

Dat willen die scherpe randjes niet, die willen eerst gewoon uit de situatie.

ff frisse lucht, een koude douche of misschien zelfs wel een brrrr koud dompelbad. 

Zodat er daarna kan worden gekeken naar het onderliggende probleem en er vanuit een frisse blik een nieuwe oplossing voor deze verhitte situatie gevonden kan worden. 

Voor jullie misschien ook eens handig? In een ontspannen temperatuurtje met een frisse blik kijken naar dit team en de oorzaak van de scherpe randjes oplossen? Bel mij gerust op 06-41335607 of stuur een mail naar info@deteamcoach.nl. Ik kom dan graag langs, zonder gedoe en zonder factuur en met kleren aan. 😉

Gebroken verwachtingen

Conflicten

“Vijftien jaar geleden heeft die trut mijn theepot gebroken. En die theepot betekende heel veel voor mij. Dat wist zij best.” Truus staat met haar armen over elkaar en spuugt de woorden groen van boosheid in de camera.

“Goh,” zegt Bert van Leeuwen van het programma Het Familiediner. “En heeft ze dan geen sorry gezegd?” Hij kijkt Truus vragend aan en knijpt begripvol zijn ogen een stukje dicht.

“Nee, niet echt,” spuugt Truus verder. “Een kaartje dat was alles. Maar als ze echt spijt had hè, als ze echt spijt had, dan kwam ze dat hier in mijn gezicht zeggen. Mijn bloedeigen zus is ze hè. En die maakt zich eraf met een kaartje” 

De grote donkerbruine pitbull op de achtergrond gromt nog eens naar de kuiten van Bert.

“Ach ja, recht in uw gezicht…ja dat is raar dat ze dat niet is komen doen,” zegt Bert met een scheve blik op de hond die Bert vanachter zijn bazin met grote donkere ogen aan zit te staren.

Het is misschien een rare beroepsafwijking, maar ik smul altijd van Het Familiediner. Het programma waarin families de koude oorlog bij gaan leggen, nadat ze opgehaald zijn met de limousine van Bert.

Om niks, daar gaat die ruzie over. Een verjaardagskaart die nooit is aangekomen. Een verkeerd woord over de vrouw van die ene. 

Allerlei aannames vliegen in de rondte. “Ja dat deed hij, omdat hij ons niet goed genoeg vond”  
“Hebben ze dat gezegd?”, vraagt Bert dan. “Nee dat niet, maar dat weten we gewoon.”

Raar hè? Of toch niet?

Vanmorgen zat ik met een aantal MT-leden die al een tijdje een conflict met elkaar hebben. Ik spreek ze eerst apart.

Urenlang kunnen mensen mij vertellen wat er allemaal in de loop der jaren is misgegaan. En geloof me, dat doen ze ook. Soms denk ik wel eens. “Volgens mij zou ik gewoon een bandrecorder aan moeten zetten bij de ene partij en die afspelen bij de andere partij en vice versa…”

En dan komt het moment dat ik mijn gouden vraag mag stellen…….. 

“Zijn jullie hier wel eens het gesprek met elkaar over aan gegaan?”

Drie keer raden wat bijna altijd het antwoord is……..

Eng hè? Zo’n gesprek? Zeker weten! Maar je wilt toch niet eindigen als Truus met haar pitbull of wel?

Durf jij het wel? dat gesprek aan te gaan met je team of met die ene collega waar het gewoonweg niet mee lukt en doe je dat liever met je eigen “Bert” dan alleen? Bel me op 06-41335607 of mail me op info@deteamcoach.nl. En ik kom langs voor een eerste verkennend gesprek, zonder gedoe, zonder factuur.

Yoghurt in een leren tas

Patronen

De yoghurt zit in je tas. Die mooie leren tas, met dat suède binnenkantje. Je hebt ongeveer 312 x gecheckt of de deksel van je yoghurtbankje echt goed vast zit….Voor de zekerheid heb je er nog een elastiekje omgedaan.

Eenmaal op je werk maak je je tas open. Je bent al niet meer verbaasd als je de druipende witte massa van je dossiers af moet vegen.

Je kind zit zomaar ineens in een enorme schattige houding midden tussen zijn knuffels. Hij lacht uitbundig. Een plaatje. 

Je rent naar de telefoon. Twee seconden duurt het. Als je je zoontje weer aankijkt is hij net weer opgestaan. Met zachte hand (en stiekem ook nog met een flinke bedreiging) probeer je hem weer terug te zetten tussen zijn knuffels…. Die ene foto, het gaat nooit meer lukken.

Het is stralend weer, op zondagmiddag… Het strand lonkt. Hoe fijn zou het zijn een middagje rust, ruisende zee en knisperende korrels zand tussen je tenen. Jij alleen met een boek en een flesje zonnebrandcrème. Misschien valt het wel mee met de drukte dit keer….

Twee uur later sta je nog steeds vast tussen Den haag en Kijkduin, je moet onderhand plassen…

Tegen beter weten in….We weten het wel al die dingen, al die dingen waar we op hopen, dat het nu toch anders zal zijn.

Misschien dat ons team met onze problemen wel vanzelf verandert? Zomaar ineens…..

Of ben je klaar met hopen, met tegen beter weten in iets anders verwachten? Klaar voor een plan dat wel werkt? Kijk eens op www.deteamcoach.nl/teamcoaching of bel me op 06-41335607. Ik kom graag langs, zonder gedoe, zonder factuur en o ja ook zonder yoghurt. Ik ben niet gek 😉

De lauwe kroket

Erbij horen

Hij stapt de coffeeshop uit. De jongen in de beige parka-jas is denk ik niet ouder dan een jaartje of 25.

Op zijn gezicht is de mengelmoes te lezen van frisheid, want nog jong…… en de vermoeide ogen van lange nachten stappen, alcohol en zeer waarschijnlijk wiet. Hij kijkt een beetje schichtig om zich heen en buigt zich dan naar de beveiliger, die voor de deur van de coffeeshop staat.

‘Ah, nog even een peukie roken met jou, Hans’, zegt de jongen extra vrolijk. ‘Dat is traditie.’ 

‘Dat is waar,’ mompelt de beveiliger, terwijl hij zijn peuken uit zijn jas pakt. De beveiliger is ergens rond de 55. Een rustige man in het gebruikelijke zwarte pak met de zilveren V, die zo te zien zelf niet zo enorm veel waarde hecht aan deze “traditie,” maar het spel wel meespeelt.

De beveiliger biedt de jongen een sigaret aan uit zijn eigen pakkie en samen babbelen ze nog even over hoe druk het is en dat het allemaal niet meevalt. De zenuwachtige jongen ontspant zienderogen, terwijl hij hard lacht om de opmerkingen van de oudere beveiliger.

Je thuis voelen in de snijdende kou, om 00.30 ’s nachts op de drempel van een coffeeshop.

“Erbij horen,” we willen het allemaal. Eén van de eerste menselijke behoeften die we vaak niet uitspreken. Want nee, we zijn stoer en onafhankelijk en enzo.

Maar waar we dus wel allemaal behoefte aan hebben.

“Erbij horen” uit zich in kleine rituelen, de gedeelde sigaret, de flauwe grappen bij het koffiezetapparaat, dezelfde rare termen gebruiken, afkortingen en allerlei ander bedrijfsgewauwel.

En soms lukt het even niet zo goed, dat bij elkaar horen. Dan ben je het ff kwijt.

Een aantal jaar geleden was er een hartstikke herkenbare reclame van volgens mij Randstad ofzo. Daarin zei men: Begin je je ineens te ergeren aan die stomme grapjes bij het koffieapparaat en die half-lauwe kroket in de kantine? Misschien is het tijd om weg te gaan….

Soms is dat zo, dan is het tijd om afscheid te nemen. En soms nog helemaal niet!

Zitten jullie nou in zo’n moment van ff geen zin meer in diezelfde lauwe kroket, maar afscheid nemen is een bridge too far. Ben je benieuwd wat er misschien nog wel heel anders kan in jullie team? Laat eens een goede teamanalyse doen! Kijk hier maar eens: https://www.deteamcoach.nl/analyse-advies/

Als jullie zorgen voor de lauwe kroketten en de flauwe grappen, kom ik graag langs voor een eerste verkennend gesprek, zonder gedoe, zonder factuur.